Po raz pierwszy koncepcja utworzenia piłkarskiej reprezentacji Polski
pojawiła się 20 grudnia 1919 roku, podczas założycielskiego zgromadzenia
Polskiego Związku Piłki Nożnej, które odbyło się w Warszawie. Szczegóły
zaczęto omawiać od stycznia 1920 bowiem, jako jeden ze swoich głównych
celów na początku działalności, władze PZPN postawiły sobie udział
męskiej kadry narodowej w turnieju piłkarskim Igrzysk Olimpijskich
Antwerpia 1920. W marcu 1920 obowiązki trenera powierzono sprowadzonemu
specjalnie na tę okoliczność, amerykańskiemu wojskowemu – kapitanowi
Chrisowi Burfordowi, zaś w kwietniu 1920 Polski Komitet Olimpijski
(wówczas pod nazwą Polski Komitet Igrzysk Olimpijskich) zorganizował
w Krakowie pierwsze zgrupowanie szkoleniowe całej reprezentacji
olimpijskiej, w tym również futbolowej. Specjalnie powołany wydział
Komitetu Igrzysk Olimpijskich wyselekcjonował najlepszych wówczas
polskich piłkarzy, dzieląc ich na dwie drużyny: olimpijską
(zwaną wówczas „teamem olimpijskim”) i rezerwową. W ich skład wchodzili
przede wszystkim zawodnicy czołowych klubów lwowskich oraz krakowskich,
uzupełnieni o graczy z Warszawy, Łodzi i Poznania. Początkowo
ograniczano się wyłącznie do treningów oraz wewnętrznych gier
kontrolnych, jednak pod koniec maja 1920 zespół olimpijski rozegrał
nieoficjalny mecz sparingowy przeciwko reprezentacji Lwowa
(którą tworzyli zawodnicy klubów z tego miasta, niepowołani
do kadry narodowej), gromiąc ją 12:1. Dlatego postanowiono zorganizować
w lipcu i sierpniu 1920 oficjalne spotkania towarzyskie przeciw kadrom:
Austrii, Czechosłowacji oraz Węgier, mające stanowić „przetarcie” przed
olimpijskim debiutem. Wszelkie plany pokrzyżowała jednak postępująca
coraz bardziej agresja bolszewicka na ziemie polskie oraz niezbyt
korzystna sytuacja organizacyjno-finansowa piłkarskiej centrali, dlatego
27 lipca 1920 zrezygnowano z udziału w Igrzyskach VII Olimpiady.

Piłkarze roku:
 1973 Kazimierz Deyna (Legia Warszawa)
1974 Kazimierz Deyna (Legia Warszawa)
1975 Zygmunt Maszczyk (Ruch Chorzów)
1976 Henryk Kasperczak (Stal Mielec)
1977 Grzegorz Lato (Stal Mielec)
1978 Zbigniew Boniek (Widzew Łódź)
1979 Wojciech Rudy (Zagłębie Sosnowiec)
1980 nagrody nie przyznano
1981 Grzegorz Lato (KSC Lokeren)
1982 Zbigniew Boniek (Widzew Łódź, Juventus)
1983 Józef Młynarczyk (Widzew Łódź)
1984 Włodzimierz Smolarek (Widzew Łódź)
1985 Dariusz Dziekanowski (Widzew Łódź, Legia Warszawa)
1986 Włodzimierz Smolarek (Widzew Łódź, Eintracht Frankfurt)
1987 Andrzej Iwan (Górnik Zabrze, VfL Bochum)
1988 Krzysztof Warzycha (Ruch Chorzów)
1989 Ryszard Tarasiewicz (Śląsk Wrocław, Neuchatel Xamax)
1990 Jacek Ziober (ŁKS Łódź, Montpellier HSC)
1991 Piotr Czachowski (Legia Warszawa, Zagłębie Lubin)
1992 Wojciech Kowalczyk (Legia Warszawa)
1993 Marek Leśniak (SG Wattenscheid 09 Bochum)
1994 Roman Kosecki (Atletico Madryt)
1995 Leszek Pisz (Legia Warszawa)
1996 Piotr Nowak (TSV 1860 Monachium)
1997 Sławomir Majak (Widzew Łódź, Hansa Rostock)
1998 Mirosław Trzeciak (ŁKS Łódź, Osasuna Pampeluna)
1999 Jacek Zieliński (Legia Warszawa)
2000 Jerzy Dudek (Feyenoord Rotterdam)
2001 Emmanuel Olisadebe (Polonia Warszawa, Panathinaikos Ateny)
2002 Maciej Żurawski (Wisła Kraków)
2003 Jacek Krzynówek (1. FC Nürnberg)
2004 Jacek Krzynówek (1. FC Nürnberg, Bayer Leverkusen)
2005 Euzebiusz Smolarek (Borussia Dortmund)
2006 Euzebiusz Smolarek (Borussia Dortmund)
2007 Euzebiusz Smolarek (Borussia Dortmund, Racing Santander)
2008 Jakub Błaszczykowski (Borussia Dortmund)
2009 Mariusz Lewandowski (Szachtar Donieck)
2010 Jakub Błaszczykowski (Borussia Dortmund)
2011 Robert Lewandowski (Borussia Dortmund)
2012 Robert Lewandowski (Borussia Dortmund)
2013 Robert Lewandowski (Borussia Dortmund)
2014 Robert Lewandowski (Borussia Dortmund, Bayern Monachium)
2015 Robert Lewandowski (Bayern Monachium)